"Narkomanka miłości"
Żyje
chodzi, mówi, patrzy
wącha, słyszy, czuje
Żyje
na ulicach miast, pod parkowymi ławkami
pod pomnikiem Adasia w Krakowie
Żyje
drżącymi z głodu rękami
zwaciałymi z pragnienia nogami
I
Chodzi
ze skrętami jego warg
pomiędzy palcami stóp
Mówi
mamrocze spierzchniętymi ustami
tęsknymi do jego pocałunku marihuany
Patrzy
obłąkanym wzrokiem naćpanej
naćpanej spojrzeniem gałek orzechowej heroiny
Wącha
przez nos o czerwonym czubku
zapchany amfetaminą jego feromonów